Toeval

Goedemorgen Lieve Blog lezers!

Alweer mijn tweede blogbericht en ik vind het stiekem nog steeds heel spannend.
Gister onderweg naar Amsterdam gierde de ideeen door mijn hoofd over wat ik nog allemaal kan gaan schrijven.
Dus ik begin maar eens bij het begin.
Beginnend bij het feit waarom ik eigenlijk een blog begonnen ben. Dat is iets waar ik gisteren veel over na heb gedacht. Want ja er zijn al miljoenen mensen wereldwijd met een eigen blog. Wat maakt het dan eigenlijk dat ik mezelf zo interessant vind dat ik er ook een moet hebben? Tsja moeilijk zeg ik dan tegen mezelf. Maargoed uit puur zelf egoisme/ egocentrisme vind ik het dusdanig belangrijk jullie te laten weten wat ik uitspook. En het vult de tijd dat ik even kan niksen.. heerlijk mijn hoofd legen op het world wide web.

Gisteren had ik weer een gevalletje in de categorie toeval.

Ik moest werken bij het ADC en na een iets wat hectische avond vol inschrijvingen kwam ik een oude bekende tegen. Toevallig heel toevallig zocht zij vervanging voor haar lessen omdat ze met zwangerschapsverlof gaat.  JEEEJ! de baantjes komen letterlijk aanvliegen. Dus ik mag weereens lessen gaan geven. Altijd leuk om er eventjes bij te doen. Het gaat om musicallessen en laat dit nu toevallig mijn ''ding'' zijn.

Nu we het toch over toeval hebben komt er een  geweldige situatie in me op. Heel ander soort toeval welliswaar,

Afgelopen februari zijn Esther en ik naar London geweest. Het was geloof ik een van de laatste dagen en we waren uitgeweest. Zoals altijd liepen we in vol ornaat en super melig over straat. We waren  in een amsterdamse bui en de ene quote na de andere passeerde de revue.Van een lekker ouderwetse ''ga nog effe'' tot ''attenooie''. En het leukste is dan om de mensen om je heen in de maling te nemen. Er liep een klein ventje met nogal wild stekeltjes haar, (hij leek een beetje op een egel) dus laten we hem 'meneer Egel' noemen, samen met een lange donkere man  we noemen hem wel even 'Vlechtjes' vanwege zijn haar, op de hoek van Shaftsburry Avenue. Dus toen kon ik niet anders dan een opmerking plaatsen. Erg geniepig aangezien zij ons natuurlijk niet konden verstaan Luidkeels schreeuwde ik.. ZOZO Met je vingertjes in t stopcontact gezeten Tijger?! waarop esther en ik totaal in een scheur lagen. Meneer egel vond het nodig om verhaal te komen halen. Met een keurige en nogal onverwachte ''Excuse me Madame''  stonden wij dus eigenlijk een beetje voorschut, waarop we de zin nog een keer moesten herhalen. Dus op ons beste amsterdams herhaalde we de zin nogmaals. Vlechtjes keek ons aan of we gek waren... en kon het niet laten een gesprek aan te gaan. Van het een kwam het ander en kwamen wij erachter dat dit niet zomaar voorbijgangers waren. Op de een of andere manier na een korte introductie kwamen we erachter dat het de twee hoofdrol dansers/spelers waren van het dansspektakel STOMP. Omg! dat hebben wij weer. we zullen nogeens mensen in de maling nemen ;-) het leuke is dat meneer stekel erg graag wilde weten wat onze zin betekende, dus in de vertaling een stuk minder grappig en op ons meest slechte engels.. om het nog enigzins een grijns te doen geven: So, Did you put your fingers in the socket TIGER? whahahahha Staartjes kon onze humor ook wel waarderen.  Nou om een lang verhaal kort te maken zijn we uitgenodigt om een voorstelling te komen bezoeken wanneer ze dit najaar door Nederland touren! Gek doen heeft dan toch nog zo z'n voordelen. Na een ''warm'' afscheid namen we de fietstaxi. wat weer een heel ander verhaal is...

Ik denk dat toeval in een klein hoekje zit, en dat je onverwachts altijd mensen leert kennen die een grote of kleine rol in je leven kunnen spelen. Ik geloof er  in dat iedereen die je leert kennen, op de meest vreemde of neutrale manieren, je een stapje verder helpen in je leven. Niets is voor niks.

X Dani